پن فلوت

پن فلوت

پانپایپ ، سیرینکس (syrinx) یا پن فلوت یک نوع ساز موسیقی است که از چندین لوله به هم بسته شده تشکیل شده است . طول لوله ها تدریجی افزایش می یابد و معمولاً از بامبو ، نی غول پیکر یا نی های محلی یا از موادی مانند چوب ، پلاستیک ، فلز و عاج ساخته می شوند .

پن فلوت

Syrinx ، یک ساز عمدتا شبانی برای یونانیان بود که آن را در جشنواره ها و ضیافت های خود می نواختند . رومی‌ها Syrinx را از یونانی‌ ها و اتروسک‌ها گرفته بودند و آن را در ضیافت‌ ها ، جشن‌ ها و هم چنین در دسته‌های مذهبی و تشییع جنازه می‌ نواختند. نام پن فلوت از پان ، خدای یونانی طبیعت و چوپانان گرفته شده است و به طور گسترده با شخصیت پیتر پن ساخته شده توسط سر جیمز متیو بری، که نامش از خدای پان الهام گرفته شده است، مرتبط شده است. اگر این ساز را صرفا وسیله ای برای تولید صوت بدانیم، بنا به نظر بسیاری از متخصصان و تاریخ دانان، پن فلوت به خاطر سادگی بیش از حد خود از باستانی ترین سازها به شمار می آید و شاید ساز های کوبه ای تنها سازهایی باشند که از آن قدمت بیشتری دارند. احتمالا بشر همان طور که آموخت که با ضربه زدن به اشیا اطراف خود می تواند صدا تولید کند ، به طور اتفاقی متوجه شد که با دمیدن در اجسام تو خالی نیز صدایی تولید می شود و به احتمال فراوان اولین نوع این ساز ها تنها از یک لوله یا نی تشکیل می شده اند .

فلوت ریکوردر

فلوت ریکوردر یک نوع فلوت‌ و از دسته‌ سازهای بادی – چوبی است که زبانه ندارد . منظور از زبانه یا قمیش قطعه‌ای از جنس فلز ، مواد مصنوعی یا گیاه قمیش است که در برخی سازهای بادی وجود دارد . از ریکوردر برای آموزش موسیقی به کودکان استفاده می‌ شود زیرا کار با آن بسیار راحت است .

ساختار

همان طور که گفتیم پن فلوت از بسته شدن نی هایی با اندازه های مختلف در کنار یکدیگر ساخته می شود . لوله های پن فلوت در یک انتها بسته می شوند که در آن موج ایستاده منعکس می شود و یک نت اکتاو پایین تر از آنچه توسط یک لوله باز با طول مساوی تولید می شود . در سبک سنتی آمریکای جنوبی ، لوله‌ ها با قرار دادن سنگ ریزه‌ های کوچک یا دانه‌ های ذرت خشک در کف لوله‌ ها ، به‌ خوبی تنظیم می‌ شوند تا گام را اصلاح کنند . سازندگان معاصر لوله های پن فلوت را به شکل خمیده می سازند به سبک رومانیایی از موم ( معمولاً موم زنبور عسل ) برای کوک کردن سازهای جدید استفاده می کنند . برای قرار دادن یا برداشتن موم از ابزارهای خاصی استفاده می شود . چوب پنبه‌ ها و درپوش‌ های لاستیکی نیز استفاده می‌ شوند و تنظیم لوله‌ ها را  آسان‌ تر می کند . صدا از ارتعاش یک جریان هوا که در یک سوراخ باز در انتهای یک لوله طنین انداز می وزد تولید می شود . طول لوله فرکانس پایه را تعیین می کند . یک رجیستر هارمونیک بیش از حد دمیده شده در لوله های استوانه ای نزدیک به یک دوازدهم بالاتر از پایه است .

کارکرد پن فلوت

فرکانس و طول لوله های پن فلوت با هم نسبت عکس دارند . هر بار که گام یک اکتاو بالا می رود ، فرکانس دو برابر می شود. از آنجایی که 12 نت در مقیاس کروماتیک یا یک اکتاو کامل وجود دارد، هر نیم گام در مقیاس رنگی در ریشه 12 از 2 ضرب می شود تا نت کنار آن به دست آید . می‌ توان طول هر لوله را محاسبه کرد . فرمول محاسبه طول لوله فلوت L = (c / f) / 4 است ( “طول نظری” L برابر است با سرعت صدا c = 343 m/s، تقسیم بر فرکانس مورد نظر بر حسب هرتز f، که مقدار تقسیم بر 4 ؛ این ساده و مرتب می شود : طول لوله ( بر حسب سانتی متر ) × فرکانس (بر حسب هرتز) = 8575) . به دلیل خاصیت فشرده‌ سازی درون لوله ، طول باید کمی کوتاه‌ تر باشد تا گام صاف را اصلاح کند . طول اضافی برای سازنده مفید است که می تواند از چوب پنبه یا دو شاخه در پایین برای تنظیم زمین استفاده کند . برخی از سازها از موم یا گلوله برای تنظیم گام اصلی هر لوله استفاده می کنند . لوله ای که قطری برابر با 1/10 طول آن دارد ، یک رنگ تن معمولی ایجاد می کند . محدوده قطر داخلی بین 1/7 و 1/14 طول L قابل قبول است . روش دقیق تر این است که قطر سوراخ را در 0.82 ضرب کنید و این مقدار را از طول لوله کم کنید . این فرکانس کاهش فشار داخلی را جبران می کند و لب ها تا حدی صدا را می پوشانند . برای تنظیم گام اصلی برای چگالی و دما ، فقط تنظیمات کوچکی مورد نیاز است .

رنگ آمیزی روی سفال

رنگ آمیزی روی سفال

هنگامی که سفالگران می خواهند جلوه ای به سازه های سفالی خود بدهند به رنگ آمیزی روی سفال روی می آورند . از این رو تکنیک ها و روش های مختلفی برای رنگ کردن سفال مورد استفاده قرار می گیرد .

رنگ آمیزی روی سفال

تاریخچه سفالگری به سال های بسیار دور بر می گردد و اولین مجسمه سفالی که در کشور جمهوری چک پیدا شده به بیست و هشت هزار سال قبل از میلاد بر می گردد . از دوره های بسیار دور تا کنون انسان ها با پختن ظروف در کوره ، انواع گلدان ها و ظروف سفالی را می ساختند . از این رو همیشه هنر سفالگری و ساخت ظروف سفالی محبوبیت بسیار زیادی در بین جوامع بشری داشته است . در طول دوران با توجه به اهمیت انسان ها به هنر و زیبایی ، آثار مختلف نقاشی های روی سفال نیز خلق شده است . رنگ آمیزی روی سفال یکی از همین هنرهای زیباست . در ابتدا این نقاشی ها بسیار ساده بودند و با تکنیک ها و ابزارهای اولیه روی قطعات سفالی ترسیم می شدند . اما به تدریج با گسترش توجه انسان ها به هنر و نقاشی و ارتقای تکنیک های هنر نقاشی و طراحی در بین انسان ها ، نقش و نگارهای مختلفی روی قطعات سفالی ترسیم شد و نقاشی هایی از حیوانات ، گیاهان و حتی تصویر انسان ها و الهه ها روی سفال ها ترسیم شدند . آموزشگاه موسیقی کودک شاهبازی کارگاه ساخت طبلک و رنگ آمیزی روی سفال را برای کودکان برگزار می کند .

رنگ آمیزی روی سفال چیست ؟

رنگ آمیزی روی سفال

نقاشی کردن روی سفال

از نکاتی که باید در رنگ آمیزی سازه های سفالی باید به آن توجه کرد این است که باید بدانیم چه نوع سفالی برای هنر نقاشی روی سفال ایده آل تر است و باید قطعه سفالی مورد نظر تحت چه شرایطی پخت شده باشد. نکته بعدی انتخاب نوع رنگ ها و نحوه اعمال آن ها روی کار است . رنگ ها و نحوه اعمال آن ها باید به صورتی باشد که روی کار ثابت بمانند ، پوسته پوسته نشود و تحت شرایط مختلف دچار فرسودگی نشوند . نکته مهم بعدی این که انتخاب روش ها و تکنیک ها تا حدودی نیز به این بستگی دارد که آیا قطعه سفالی مورد نظر تنها جنبه هنری و نمایشی دارد یا قرار است از آن قطعه به صورت کاربردی استفاده شود . در دسترس بودن روش ها ، آسان بودن و قابل اجرا بودن شان با توجه به میزان امکانات و دسترسی ها و مواردی از این دست نیز در انتخاب روش های مختلف نقاشی روی سفال تاثیر خواهند داشت . از روش های رنگ آمیزی روی سفال می توان به نقاشی زیر لعابی ، نقاشی اکریلیکی روی سفال ، تکنیک لعاب ، رنگ های سرامیکی ، رنگ های اسیدی ، تکنیک اسلیپ اشاره کرد . در کنار این روش ها ، ابزارهای مورد استفاده برای نقاشی روی سفال نیز با توجه به نوع تکنیک انتخابی و شیوه انجام کار تعیین می شود . مراحل انجام کار نیز در هر یک از روش ها بر اساس ماهیت رنگ ها و تکنیک انتخابی متفاوت خواهد بود. در بخش بعدی مراحل رنگ آمیزی روی سفال را توضیح خواهیم داد .

مراحل رنگ آمیزی

باید بدانیم بستر سفالی در واقع بوم نقاشی ما به حساب می آید و از این رو باید به خوبی آن را پرداخت کنیم . ابتدا سطح سفال خود را به خوبی و به کمک سمباده‌ ای نرم ، یک دست می کنیم . سپس با اسنفجی خیس آن را تمیز می کنیم . زیرسازی بخش مهمی از هنر نقش زدن بر سفال است که در کیفیت نتیجه‌ي نهایی کار ما تاثیر زیادی می‌ گذارد و باعث می‌ شود رنگ‌ ها درخشان و زیبا به نظر برسند . هم‌ چنین از خوردگی رنگ توسط سفال هم جلوگیری می‌ کند . زمانی که می‌خواهیم از گواش و اکرولیک برای نقاشی روی سفال استفاده کنیم ، بهتر است به سراغ زیرسازی با چسب چوب برویم . به این صورت که ابتدا چسب چوب را با مقداری آب رقیق می‌ کنیم و با قلمویی به طور کامل بر همه‌ جای سفال لایه‌ای می‌ کشیم و اجازه می‌ دهیم تا به خوبی خشک شود. بعد از خشک شدن لایه‌ی چسب چوب بار دیگر سطح چسب چوب را سمباده می‌ زنیم . پس از اتمام و خشک شدن زیر سازی ، با مداد و به کمک کاغذ کاربن طرح مد نظر خود را به دقت بر روی سفال منتقل می کنیم . بعد از انجام رنگ آمیزی روی سفال به طور کامل ، اجازه می دهیم تا کار به طور کامل خشک شود.

فلوت دیکودری

فلوت ریکوردر

فلوت ریکوردر یک نوع فلوت‌ و از دسته‌ سازهای بادی – چوبی است که زبانه ندارد . منظور از زبانه یا قمیش قطعه‌ای از جنس فلز ، مواد مصنوعی یا گیاه قمیش است که در برخی سازهای بادی وجود دارد . از ریکوردر برای آموزش موسیقی به کودکان استفاده می‌ شود زیرا کار با آن بسیار راحت است . در این مقاله از سایت موسیقی کودک شاهبازی به معرفی این ساز می پردازیم .

فلوت ریکوردر

فلوت ریکوردر یکی از سازهای قدیمی در تاریخ موسیقی است که آوایی شفاف و گوش نواز دارد . هم چنین یک ساز بادی و عضوی از خانواده فلوت‌ها است که با داشتن سوت  یا fipple در قسمت دهانی ، هفت حفره در جلو و یک حفره در پشت ، مربوط به انگشت شست ، از دیگر سازهای هم‌ خانواده‌ اش متمایز می‌ شود . کلمه‌ی recorder ریشه‌ی لاتین دارد و از کلمه‌ی لاتین recordari می‌آید که ترکیبی از re به معنی انجام یا اجرای دوباره و cor به معنی قلب است . کلمه‌ی recorder وقتی اولین بار در قرن سیزدهم در زبان انگلیسی استفاده شد ، به معنی « جای گرفتن در ذهن و به خاطر سپردن » بود . به تدریج این واژه معنی «تمرین آهنگ یا لحن و نوایی ، تا زمانی که قلباً آموخته شود» به خود گرفت . ریکوردر از اوایل قرن پانزدهم میلادی به عنوان یک آلت موسیقی و از اواسط دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی به عنوان سازی حرفه‌ ای و تخصصی شناخته ‌شد . فلوت ریکوردر بعد ها به عنوان یک ساز ساده و بسیار آسان برای آموزش موسیقی به کودکان شناخته شده است . فلوت ریکوردر انواع مختلفی دارد که در بازه‌های مختلف صدایی هستند . نوع سوپرانوی آن مشهور است و در کلاس‌های آموزش موسیقی به کودکان ( ارف ) مورد استفاده قرار می‌ گیرد .

فلوت ریکوردر چیست ؟

برا آشنایی با انواع فلوت ابتدا معنی و کاربرد آن را باید بدانیم. ساز فلوت یک ساز موسـیقی می باشد. هنگامی که جریانی از هوا به لبه یک حفره دمیده می شود. صدا تولید می نماید. و باعث ارتعاش هوای درون ساز می گردد. اکثر فلوت ها لوله ای هستند. ولی برخی از آن ها کروی یا در دیگر شکل ها هستند.

فلوت چیست؟

فلوت به انگلیسی ( Flute ) از سازهای بادی چوبی بی‌زبانه یا بی‌قمیش است که برخلاف سازهای دیگر این دسته ، صدای آن نه از لرزش قمیش ، بلکه از نوسان هوای دمیده‌ شده بر لبه ی دهنی ( یا تیغهٔ هواییِ ) ساز تولید می‌ شود . صدای فلوت را به رنگ آبی تشبیه می‌ نمایند و آن را نوای آسمانی می دانند .این ساز جزء قدیمی‌ ترین ابزار موسیقی بشر محسوب می‌ شود . و قدمت برخی از انواع آن ، که باستان‌ شناسان یافته‌ اند ، به پنجاه هزار سال پیش می‌ رسد . فلوت‌ها در گذشته از جنس چوب ساخته می‌ شدند . از این جهت در قدیم از آن به عنوان ساز بادی چوبی نام برده می‌ شد . ولی امروزه با وجود این که این ساز در زمره ساز های بادی چوبی قرار دارد ، لیکن ملاک تقسیم‌ بندی آن جنس و آلیاژی که در ساخت آن استفاده شده مد نظر نیست ، بلکه نحوه تولید صدای آن است . واژه فلوت در زبان‌ های اروپایی به معنای نام کلی سازهای مشابه فلوت نیز استفاده می شود . به‌طور کلی فلوت و نی ساز هایی هم‌ خانواده و مشابه هستند . از ویژگی‌ های این ساز می توان به این مورد اشاره کرد که نت این ساز را با کلید سل می نویسند . همان طور مه گفتیم فلوت ریکوردر هم نوعی فلوت است که تاریخچه آن به دوران باستان می‌ رسد ؛ فلوت‌ های عمودی مانند Shakuhachi ژاپنی و Quena آمریکای لاتین و بسیاری ساز اولیه مشابه با آن‌ ها که از چوب یا استخوان ساخته می‌ شدند، در سراسر جهان و در فرهنگ‌ های مختلف یافت شده‌ اند. دو فلوت ریکوردر ساده چوبی و همچنین شواهد و تصاویری از وجود این ساز، مربوط به قرن ۱۴ در آلمان، هلند، استونی و یونان کشف شده و به دست ما رسیده است و بنابراین گمان می‌رود که منشا اولیه آن‌ها به قرون‌ وسطا در اروپا بازگردد.

ساز موسیقی طبلک

ساز موسیقی طبلک

ساز موسیقی طبلک نوعی ساز موسیقی برای یادگیری و آموزش ریتم موسیقی هست . هم کودکان و هم بزرگسالان می توانند از این سازاستفاده کنند و با علم موسیقی آشنا شوند . در ادامه قصد داریم این ابزار موسیقی را بیشتر معرفی کنیم .

ساز موسیقی طبلک

کلمه طبلک به معنی طبلی کوچک می باشد که ظاهر آن نیز به شکل طبل است . طبلک یک آلت موسیقی است که برای تمرین کودکان و بزرگسالان  برای درک مفهوم ریتم در موسیقی می باشد . برخی دیگر از انواع طبلک ها بدنه ای از جنس پلاستیک فشرده دارند که جهت استفاده کودکان برای ریتم شناسی می تواند گزینه مناسب تری باشد تا بتوانند پس از آن ساز اصلی مورد علاقه خود را انتخاب نموده و مشغول یادگیری آن شوند . مربی های موسیقی معمولا الگوهای ریتمیک را در ابتدا به کودکان می آموزند و پس از آن کودکان با استفاده از این الگوها و مهارت ساده ای که برای نواختن طبلک لازم است ، شروع به ضربه زدن روی طبلک می کنند . البته ساز های دیگر نیز می توانند با ساز موسیقی طبلک همراهی کنند و قطعه ای زیبا را بنوازند . معمولا به کارگیری دایره زنگی ، مثلث ، شیکر و… می تواند هماهنگی بسیار مناسبی با طبلک ها داشته باشد و صدای ساز را برای هنر جو دلنشین تر و خوشایند تر کند . نکته مهم علاقه مند کردن کودکان و بزرگسالان به نواختن موسیقی و درک و دریافت آن می باشد . یادگیری موسیقی نه تنها یک مهارت و هنر محسوب می شود بلکه به ذهن انسان کمک می کند و سبب بالاتر رفتن تمرکز و افزایش اعتماد به نفس نیز می شود .

ساز موسیقی طبلک چیست ؟

تنبک یکی از مهم ترین اجزای موسیقی سنتی ایرانی می باشد. تنبک در کنار دیگر ساز های کوبه ای ایرانی به دو صورت تکنوازی و همنوازی نواخته می شود که در حال حاضر تمرکز استادان این ساز بیشتر بر روی تکنوازی و تکنیک نوازی تنبک معطوف گردیده است. آموزش تنبک در موسیقی ایرانی پایه و اساس ریتم شناسی است و نقش خیلی مهمی در آن دارد.

جنس طبلک

همان طور که گفتیم اگر می خواهید موسیقی یاد بگیرید و یا فرزندتان را با موسیقی آشنا کنید ، ساز موسیقی طبلک وسیله بسیار مناسبی برای شروع آموزش ریتم شناسی در موسیقی می باشد . به طور کلی ضربات منظم را می توان روی بدن ( اصطلاحا بادی پرکاشن ) روی میز ، دست زدن ، بشکن زدن و… ایجاد نمود و طبلک وسیله ای مانند تنبک است که این ضربات منظم برای شناخت ریتم در موسیقی روی آن نواخته می شود . تا هم جنبه یادگیری ریتم و هم نوازندگی ساز را برای کودکان و بزرگسالانی که می خواهند تازه با موسیقی آشنا شوند داشته باشد . طبلک ها از جنس های مختلفی می باشد ، جنس برخی از آن ها از سفال می باشد که اگر این وسیله برای کودکان خریداری شود ممکن است به خاطر شکننده بودن سفال عمر کوتاه تری نسبت به دیگر جنس های آن داشته باشد .برای ساختن طبلک معمولا از پوست حیوانات استفاده می کنند . این پوست به ویژه اگر پوست بز باشد صدای خوبی هنگام برخورد ضربه با ساز ایجاد خواهد کرد . اگر جنس بدنه آن نیز سفالی نباشد به راحتی توسط کودکان جا به جا می شود و مشکلی برای ساز نیز ایجاد نمی گردد . طبلک ابعاد کوچکتری نسبت به تنبک دارد که این موضوع از نام این ساز نیز مشخص است . ارتفاع و قطر دهانه آن تقریبا نوزده سانتی متر است . معمولا در هنگام خرید انواع طبلک ها کاور مخصوص برای نگهداری آن نیز در کنار ساز وجود دارد .

آموزش طبلک

موسیقی می تواند باعث آرامش روحی و روانی کودکان شود و اضطراب را از آن ها دور کند ، بهتر از دوران کودکی آن ها را با موسیقی و انواع صوت ها آشنا کنید تا از مزیت های آن بهره مند شوند . بهترین سن برای آموزش سازهای ابتدایی به کودکان سنین بین دو تا پنج سالگی است و قدرت یادگیری کودکان در این سال به اندازه ای است که بسیار راحت می توانند متد های مختلف را متناسب با سنشان فرا گیرند . باید توجه کنیم که آموزش ریتم به افراد بزرگسال کار راحتی است در حالی که آموختن آن به کودکان با چالش های زیادی رو به رو است ، به همین دلیل است که مربیان نمی توانند از یک سری متدهای یکسان برای هر دو رنج سنی استفاده کنند و دقیقا به همین علت است که اخیرا مربیان موسیقی ، یادگیری ساز موسیقی طبلک را برای آموزش کودکان پیشنهاد می دهند . معمولا مربی های موسیقی ابتدا الگوهای ریتمیک را به کودکان می آموزند و پس از آن کودکان با استفاده از این الگوها و مهارت ساده ای که برای نواختن طبلک لازم است ، شروع به ضربه زدن روی طبلک می کنند و ساز های دیگر نیز می توانند با آن همراهی کرده و قطعه ای را بنوازند . نکته مهمی که باید به آن پرداخت علاقه مند کردن کودکان و بزرگسالان به نواختن موسیقی و درک و دریافت آن می باشد .

متد موسیقی ارف

متد موسیقی ارف

متد موسیقی ارف برای آموزش موسیقی به کودکان بهترین و پر طرفدارترین متد است . کودکان به عنوان یادگیری تئوری موسیقی بهتر است که از طریق این روش بیاموزند . روش ارف ، موسیقی را از راه تجربه و بازی ، رقص همچنین آواز خواندن به کودکان آموزش می‌ دهد و به آن‌ ها در یادگیری اصول موسیقی کودک کمک می‌ کند .

متد موسیقی ارف چیست ؟

مزیت های این روش در درگیر کردن حواس کودک می باشد . به متد موسیقی ارف کنجکاوی بی‌ وقفه و تخیل افسار گسیخته گفته می شود . همچنین این روش مزیت های دیگری دارد که در ادامه این مطلب اشاره خواهیم کرد . در این متد کودکان در تمام سنین می‌ توانند با آن ارتباط برقرار بگیرند به این دلیل که روشی جالب و سرگرم کننده می باشد ، متد موسیقی ارف کودکان را به فعالیت بیشتر و پر رنگ تر در این حوزه تشویق می کند ، از راه تجربه کردن نیاز به آموختن بهتر این متد است یعنی کودک شما خود باید با کنجکاوی بیاموزد تجربه کند بنوازد تا اصول آن را بیاموزذ  ، مربیان مجرب زیادی آن را تدریس می‌ نمایند کودکان در مدت طولانی در حال شنیدن و نواختن خواهند بود . به همین علت دائما با ساز ، ملودی ، ریتم ، هارمونی و نت سر و کار دارند .

متد ارف

روش هایی برای یادگیری و آموزش متد موسیقی ارف وجود دارد که به آنها در ادامه اشاره خواهیم کرد : برخی با ترکیب روشهای گوناگون آموزش موسیقی را بهتر یاد می‌ گیرند . بعضی ها تنها با انتخاب روشهای سنتی بهتر یاد می گیرند . هیچ یک از آن‌ ها راه را اشتباه نمی‌ روند در  حقیقت روش اشتباهی در آموزش موسیقی وجود ندارد انتخاب روش متناسب با خود فرد و نحوه یادگیری او بستگی دارد . متد ارف ترکیبی از آواز ، صحبت کردن ، حرکت و ساز می باشد . زمانی که آموزش از راه شعر و داستان و گفتار صورت می گیرد . کودک با شعر آشنا می‌ شود . شعر را به طور مکرر می خواند . مفهوم آن را درک خواهد کرد . برای ایجاد موسیقی از ابزار متناسب با شعر به کار برده می شود . زمانی که قصد دارید آواز خواندن را به کودکتان یاد بدهید اول اجازه دهید او با دقت به آهنگ گوش کند . فرقی ندارد که آن اجرا کنید یا پخش کنید . سپس از کودک بخواهید خط‌ به‌ خط آهنگ را پس از شما بخواند . اول می‌ توانید به‌ جای سلفژ از آهنگی ملودیک به کار ببرید حرکت یا ساز را به ادامه کار اضافه نمایید اگر آهنگ‌ ها کوتاه باشند کودک سریع تر آن را می آموزد . کودکان به رقصیدن و حرکات موزون علاقه ی زیادی دارند در متد موسیقی ارف رقصیدن از راه موسیقی فولک و حرکات موزون به کودک آموزش داده می‌ شود رقص بایستی قسمت اصلی تدریس موسیقی به کودکان در مقطع ابتدایی باشد .

موسیقی ارف در تبریز

به زبان ساده، این تکنیک آموزش موسیقی ارف در تبریز راهی می باشد که برای معرفی و آموزش در سطح کودکان، یعنی به روشی که برای آن‌ ها قابل فهم می باشد.

نحوه برگزاری کلاس ارف

کلاس به‌ روشی مدیریت می گردد که کلیه کودکان به بداهه‌ خوانی ، ساخت موسیقی و استفاده از سازهای کوبه‌ ای مشغول باشند . هدف از این روش مشخص است که کودک بدون نگرانی در مورد یادگیری تئوری موسیقی بتواند به راحتی نیز بنوازد . البته با رشد کودک نوع تدریس هم پیشرفته‌ تر خواهد شد . هر چند اساس آن که بر مبنای تجربه کردن و یادگیری تفننی می باشد همینطور حفظ  خواهد شد اگر چه خیلی از مدرسین متد موسیقی ارف در زمان تدریس از کتاب‌ هایی به‌ عنوان الگو به کار می برند . ولی برنامه خاصی برای این متد وجود ندارد . یک کلاس معمولی تحت رویکرد ارف ممکن است با خواندن یک قطعه کوچک از یک داستان عامیانه توسط معلم شروع شود . آنها باید به دقت به قطعه ای که خوانده می شود گوش دهند و سپس آن را با ترکیب موسیقی ، ریتم و حرکت دوباره اجرا نمایند . اگر معلم به جای آن شعری را بخواند ، ممکن است از کلاس خواسته شود که آن را با هم بخوانند در صورتی که معلم با اضافه کردن ریتم و ضربات ساده به آن بداهه می گوید . زمان که همه به ریتم شعر عادت کردند ، معلم امکان دارد که از چند دانش آموز بخواهد که سازها را در دست بگیرند و نت هایی را بنوازند که آنها به کلمات خاصی در شعر بچسبانند .

سازهای متد موسیقی ارف

متد موسیقی ارف بیشتر بر پایه آهنگ‌ های سنتی محلی یا فولک و آهنگ‌ هایی که کودکان خودشان می‌ سازند استوار می باشد . در نتیجه خانواده ی سازهای کوبه‌ ای در این روش بیشتر اوقات مورد استفاده قرار می‌ گیرد . این سازها دارای طبل ، زنگوله ، زیلوفون ، بلز و سازهای دیگر می باشند . در این روش ساز از اهمیت خاصی برخوردار می باشد به این دلیل که تولید صدا و نحوه استفاده از ساز با استفاده از آلات موسیقی به کودک آموزش داده می‌ شود . کودکان در این روش کنار هم مشغول یادگیری چیزهای مختلفی هستند ، مانند گوش دادن به شعر ، تشخیص ضرب آهنگ درون آن ، تلاش برای تطبیق صداها و نت های مختلف موسیقی با کلمات و … معلمان همچنین ممکن است به کودکان نحوه خواندن نت های موسیقی را نشان دهند . بنابراین مقدار قابل توجهی از یادگیری در کل مراحل انجام خواهد شد .

مزایای متد موسیقی ارف چیست ؟

در حالت کلی آموزش موسیقی در خردسالان فواید بسیاری دارد . یادگیری موسیقی از سنین جوانی به تقویت حافظه و تقویت رشد مغز و خیلی از موارد دیگر کمک می کند . روش Orff در آموزش موسیقی دارای مزیت های منحصر به فردی می باشد . تشویق کودکان به مشارکت ، هر کودک در کلاس به وظیفه ی خود عمل می کند . عناصر موسیقی را می آموزد . این روش عناصر مختلف موسیقی مانند ملودی ، ریتم ، فرم ، هارمونی و … را به کودکان یاد می دهد . همینطور کودکان به نواختن آلات موسیقی و آواز خواندن تشویق می شوند .  و برای کودکان سرگرم کننده می باشد روش ارف بر روش های سنتی آموزش متمرکز نمیباشد . این یک سیستم آموزشی است که بیشتر بر تجربه و یادگیری در فضای بازی متمرکز است . و از آنجایی که بچه ها عاشق بازی هستند ، به همین علت است که این متد موسیقی برای بچه ها در تمام سنین بسیار سرگرم کننده است و میتواند به عنوان بازی هم باشد .

آموزش بلز کودک

آموزش بلز کودک

آموزش بلز کودک، ساز بلز ( Xylophone ) نوعی ساز موسیقی به شکل سنتور می باشد که برای کودکان طراحی شده است و این ساز در حقیقت از نوع ساز کلیدی می باشد که کودکان به وسیله این ساز می توانند با مباحث اولیه موسیقی آشنا شوند و  آموزش ریتم و ملودی به کودکان به آسانی امکان پذیر می گردد . کودکان ساز بلز را که به صورت یک صفحه بزرگ و صاف همراه با کلیدهای رنگا رنگ و نرم می نوازند با ضربه زدن به کلیدها و تولید صدا ها ، موسیقی را تجربه کنند . این کار بسیار ساده آغاز یادگیری موسیقی برای کودک شما در آینده خواهد بود

آموزش بلز کودک

علاوه بر این آموزش بلز کودک به شکل شگفت انگیزی به کودکان ایری می کند تا مهارت‌ های شنیداری خود را تقویت نمایند و به مرور زمان قوه تخیل آن ها ، رشد چشمگیری خواهد داشت . آموزش بلز به کودکان در سنین پاایین تر از ده سال مورد استقبال خیلی از والدین قرار گرفته است . خیلی از مربیان ساز بلز را به‌ عنوان اولین ساز به منظور آموزش تئوری موسیقی کودک مد نظر دارند . ظاهر زیبا و جذاب این ساز موجب می‌ شود تا آموزش بلز به کودکان راحت تر شود به این دلیل که کودکان راحت‌ تر با این ساز ارتباط می‌گیرند.

اموزش ساز بلز در 5 مرحله

بهترین روش برای آموزش ساده نواختن ساز بلز ، تجربه و بازی آزاد با ساز می باشد . به منظور این است که کودک شما به آسانی این کار را بتواند به انجام برساند چند مرحله ساده را به منظور آغاز نواختن ساز بلز در ادامه توضیح خواهیم داد :

آشنایی با کلید ها

کلیدهای ساز بلز اغلب با رنگ‌ های گوناگون مشخص می‌ گردند . در اول به کودکان نشان دهید که هر کلید چه رنگی دارد و با ضربه زدن به کلید ها چه صدایی تولید می گردد .

ضربه زدن به کلید ها | آموزش بلز کودک

با استفاده از دسته‌ هایشان ، کودکان را تشویق نمایید تا به صورت تصادفی به کلید ها ضربه بزنند و به صداهای تولید شده گوش دهند . این مراحل به کودکان کمک می‌ کنند تا با رابطه میان حرکت دست و تولید صدا آشنا شوند .

آموزش بلز

بلز یا گلوکن اشپیلز یک کلمه ی آلمانی به معنای زنگوله می باشد . ساز بلز به انگلیسی زیلوفون (Xylophone) یک ساز موسیقی می باشد . که از خانواده سازهای کوبه ای یا همان پرکاشن محسوب می شود .

تولید ریتم ساده

کم کم با استفاده از الگو های ساده یک سری ریتمیک ایجاد نمایید . برای مثال می‌ توانید برای آموزش بلز کودک بخواهید که یک الگوی ضربه به سه کلید گوناگون را تکرار نماید ، برای مثال ضربه به کلید آبی ، سپس کلید زرد ، و سپس کلید سبز . این فعالیت به کودک کمک می‌ نماید تا ریتم و هماهنگی را به طور کامل درک نمایید

ایجاد ملودی‌ های ساده | آموزش بلز کودک

به وسیله اضافه کردن کلید ها به الگو های ریتمیک ایجاد شده ، حالا نوبت ایجاد ملودی‌ های ساده می باشد . به آن ها بگویید که با ترکیب کلیدها و ترتیب ضربات ، می‌ توانند ملودی‌ های گوناگونی بسازند و بازی کنند . در تلاش باشید یکبار اینکار را خودتان انجام دهید تا الگو برداری نمایند و با نگاه کردن به دستان شما اینکار را تکرار کنند .

آزادی در نواختن

به کودکان اجازه دهید آزادانه با ساز بلز بازی کنند و خلاقیت خود را نمایان کنند . این مراحل به آن ها امکان می‌ دهد تا با مفاهیم موسیقی بیشتر آشنا شوند و به صورت خود جوش ملودی‌ های جدید تولید کنند .

توصیه ما این است که در طول این مرحله آموزشی ، به کودکان امکان داده شود به طور مستقل و آزاد با ساز بلز سرگرم شوند و خلاقیت خود را نشان دهند . بازی موسیقی به روش بازیگوشی و تجربه بهترین روش برای آموزش ساده نواختن ساز بلز کودک ، تجربه و بازی آزاد با ساز می باشد .

آموزش بلز کودک برای چه سنی مناسب است؟

اغلب ساز بلز برای کودکان سه تا نه سال در نظر گرفته شده است . یادگیری موسیقی بلز در رده سنی سه تا پنچ سال در مدت زمان 10 ماهه انجام می گیرد در صورتی که برای رده سنی پینچ تا نه سال این مدت زمان به کم تر از شش ماه نیز می رسد و هر چه سن کودک شما بیشتر باشد مدت زمان اموزش بلز کودک نیز کاهش می یابد اما ایده آل ترین زمان برای حضور در کلاس بلز بین چهار تا هفت سال می باشد

آموزش نت خوانی بلز کودک

به منظور آموزش نت بلز برای کودک و انواع نت بلز می‌ توان به شکل ساده و مفرحی انجام شود .برای انجام این روال در ادامه توضیحاتی خدمت شما ارائه می دهیم :

آشنایی با نت بلز

ساز بلز از سه بخش مهم تشکیل شده است : دهانه ( میانه ) ، نوک ( بالا ) و پایه ( پایین ) . نشان دادن نحوه نواختن ساز بلز و تولید صدا با دستان خودتان می تواند برای کودکتان بسیار موثر باشد

آموزش بلز در تبریز

آموزش بلز در تبریز، برای بچه های 3 تا 4 سال به بالا ساز مناسبی هست. که خیلی راحت می توانند نوازندگی رو تجربه نمایند. این آموزش شامل ده آهنگ است. ولی با روشی که یاد می گیرید

تمرین با نت‌ ها | آموزش بلز کودک

با به کار بردن یک ساز بلز ساده یا شبیه‌ ساز بلز که از نرم افزار های قابل استفاده در موبایل میتوانید استفاده کنید ، به کودکان نت‌ های ساده ی  بلز را بیاموزید . آغاز کنید با نت‌ های پایه همانند C ، D ، E و G

ساخت ریتم بلز

به کودکان نشان دهید که بلز بر پایه ی یک ریتم خاص ایجاد می‌ گردد . می‌ توانید از الگو های ساده ریتمیک بلوز همانند 12/8، 4/4 و 2/4 مورد استفاده قرار دهید . با دستکاری با دهانه ی بلز و تولید ضربات در الگوهای ریتمیک گوناگون ، به کودک خود کمک کنید تا با ریتم بلز آشنا شوند .

ایجاد ملودی بلز

به کودکان این فرصت را بدهید که ملودی‌ های ساده ی بلز را خلق نمایند . با استفاده از نت‌ های آموخته شده و ریتم‌ های بلز ، به کودکان بگویید که می‌ توانند ملودی‌ های خود را با دهانه ی بلز ایجاد نمایند و بازی کنند . این مرحله از آموزش بلز کودک به او امکان می‌ دهد تا خلاقیت خود را در ارائه ی ملودی ساز بلز و در نواختن آن نشان دهد .

انواع کالیمبا

انواع کالیمبا

انواع کالیمبا

انواع کالیمبا، اگر عاشق موسیقی هستید، همیشه به دنبال یادگیری و نواختن انواع سازها خواهید بود، به خصوص سازهایی که بصورت منحصر به فرد هستند!

کالیمبا چیست؟

کالیمبا یا همان پیانوی انگشت شست که با این نام نیز شناخته می‌ شود، یک ساز موسیقی است که نمی‌ توانید آن را از دست بدهید! مسلماً این یکی از آسان‌ترین سازها برای مبتدیان و حرفه‌ای‌ها است و محبوبیت آن روز به روز در حال افزایش است.

ساز آسان کالیمباکالیمبا یک آلت موسیقی دستی با تارهای فلزی است که برای تولید صدا کنده می‌شوند. بدنه آن اغلب از چوب ساخته شده است، اما انواع دیگری مانند اکریلیک نیز محبوب هستند. زمانی که تارهای کالیمبا کنده می شوند، صدایی شفاف، روشن و تقریباً ضربه ای ایجاد می کنند. این ترکیب که اغلب بر روی کلید C Major تنظیم می‌شود، کیفیت صدای بسیار دلپذیری به کالیمبا می‌دهد.

می‌توان گفت این ساز، سازی نسبتا آسان برای یادگیری موسیقی است و صدای آرامش بخش، منحصر به فرد و همه پسندی دارد. این ساز که اکنون شهرت جهانی پیدا کرده، زادگاهش شرق آفریقا و کشورهای کنگو و زیمباوه است. امروزه کالیمبا به دلیل اینکه قابلیت حمل‌ و‌ نقل راحتی دارد، مورد توجه همه‌ی اقوام و ملیت‌ها قرار گرفته است.

حالا شاید برای شما سوال شود که صدای کالیمبا چگونه است؟

صدای کالیمبا سبک و واضح است و به شدت شبیه به صدای بادگیر یا زنگ است. این صدا اغلب با کندن بند فلزی با انگشتان شست یا گاهی با ضربه دادن به انگشت‌ها تولید می‌شود و با توجه به نحوه ضربه زدن، صدا می‌تواند ملایم‌تر یا ضربه‌ای باشد.

درباره تنظیم کالیمبا، سه نوع اصلی وجود دارد: بدون حفره یا سلست (celeste)، حفره دار با 17 تیغه یا تربل (treble) و حفره دار با 15 تیغه یا آلتو (alto). باید توجه داشت که برای آموزش کالیمبا، بهترین گزینه مدل با 17 تیغه است.

مـدل تربل کالیمبا دارای 17 تیغه است. مدل سلست روی تخته نصب می‌شود و نسبت به انواع دیگر ظریف‌تر است. مـدل آلتو دارای 15 تیغه است.

انواع کالیمبا

کالیمبا مبیرامبیرا

شکل اصلی مبیرا در مقایسه با کالیمباهای مدرن واقعاً ساده به نظر می‌رسد، اما زیبایی، لحن، احساس و جوهر این ساز سنتی و فرهنگی درون آن جاری است و بدون شک، بدون مبیرا، کالیمبا امروزی را نخواهیم داشت.

آکریلیک کالیمبا

کالیمبای اکریلیک، کالیمبایی است که پل آن روی یک پایه اکریلیک نصب شده است. به لطف قابلیت تغییرشکل پذیری در فرآیند تولید، می‌تواند به تقریب هر شکلی بپذیرد. این مدل کالیمبا صداهای زیبا و شگفت‌انگیزی را تولید می‌کند که به زیبایی هر کالیمبا اضافه می‌کند. یکی از مزیت‌های استفاده از اکریلیک در ساخت کالیمبا، این است که می‌ تواند با تنوع زیادی در سبک‌ ها و طرح‌ ها تولید شده و به سادگی می‌ توان آن را با ترجیحات شما در سبک یا رنگ، هماهنگ کرد.

انواع کالیمبا

انواع کالیمبا

سانسولا

کالیمبا سانسولا، یک شکل دیگر از ساز انگشت شست است که در میان مبیرا اصلی و کالیمبای گورد قرار دارد. این نوع کالیمبا بر اساس جنس و نوع ساختار، به سه دسته تقسیم می‌شود.

سانسولا بیسیک (Sansula Basic): این نوع کالیمبا از پوستی ضعیف تشکیل شده است و ممکن است به راحتی شکسته شود. به همین دلیل، استفاده از آن فقط برای افراد بالغ توصیه می‌شود.

سانسولا رنسانس (Sansula Renaissance): در این مدل، از پوست مقاومی با نام Remo استفاده شده است که آن را در برابر رطوبت مقاوم می‌کند. این نوع کالیمبا برای حرفه‌ای‌ها و حتی آغازکنندگان مناسب است.

سانسولا دلوکس (Sansula Deluxe): این نوع کالیمبا دارای پیچ‌های تنظیمی برای پوست است که کنترل بر روی گام‌ها را فراهم می‌کند.

کالیمبای چوبی

کالیمبای چوبی، نوعی کالیمبا است که بیشتر مردم هنگام جستجو در اینترنت به آن برخورد می‌کنند. این نوع کالیمبا، رایج‌ ترین و پراستفاده‌ ترین نوع کالیمبا است و می‌توان از انواع مختلف چوب برای ساخت آن استفاده کرد. کالیمباهای چوبی در طیف گسترده‌ای از سبک و ساختارها وجود دارند.

کالیمبای چوبی انواع کالیمبا و معرفی 6 مدل آن

جعبه کالیمبا

جعبه کالیمبا، یک جعبه است که در برابر آن سه سوراخ صدا وجود دارد. این سوراخ‌ها شامل یک سوراخ صدا بزرگ در قسمت جلو و دو سوراخ صدای کوچکتر در قسمت پشت می‌شوند. این طرح ساختاری به جعبه کالیمبا امکان می‌دهد تا کیفیت صدای بسیار عالی را ارائه کند. سوراخ‌های صوتی در قسمت پشت جهت تأثیرگذاری بر صدا و ایجاد افکت‌های صوتی مانند “واو-واو” یا ویبراتو استفاده می‌شوند. این سوراخ‌ها قادرند صدایی گرم تولید کنند. سوراخ صدا در قسمت جلو نیز رزونانس بیشتری را ایجاد می‌کند.

تخته کالیمبا

کالیمبا معمولی، با یک طراحی متفاوت و متنوع در انتخابات موجود است. شما می‌توانید ببینید که در کالیمبای تخت، پل و لاستیک‌ ها بر روی یک تخته با شکل مستطیل، مربع یا منحنی، مانند نمونه‌های کالیمبای ژیکو، قرار گرفته‌اند. در این مدل، شما از افکت صدای “واو-واو” که ممکن است با جعبه به دست آورد، بهره‌ برداری کمتری دارید، اما در تجربه کالیمبای ژیکو، صداها واضح و تمیز هستند.

پیانوی انگشت شست جیبی

ساز کوچکی به اندازه جیب

من یک کالیمبا جیبی فوق‌العاده دارم که همیشه همراهم می‌برم. اما بگذارید این موضوع شما را فریب ندهد و به شما تصویری از یک کالیمبا کوچکتر و کوچکتر را نسبت ندهد. این کالیمبا جیبی همان اندازه است و صداها و نت‌های آن نیز واضح و تمیز است. اما باید بدانید که ممکن است تعداد نت‌های آن کمتر باشد. با داشتن آن در جیب خود، همیشه می‌توانید یک پنجره کوچک برای نواختن پیدا کنید و با قیمتی کمتر از سازهای بزرگتر آن را تهیه کنید.

کالیمبای رنگی

این نوع کالیمباها به عنوان اسباب‌ بازی‌ هایی مناسب برای دختران و پسران طراحی شده‌اند. آنها به شکلی رنگارنگ و با قابلیت تنظیم کروماتیک ساخته شده‌اند. به دلیل وجود گام‌های قابل تشخیص بین هر نت روی تارهای این کالیمبا و نت‌های دیگر، فاصله آنها از مقیاس دیاتونیک نیز بر اساس آن ارزیابی می‌شود. با استفاده از این ساز، می‌توان به صداها و ملودی‌های بیشتری نسبت به پیانوهای سنتی آفریقایی یا سازهای معمولی مانند گیتار دسترسی داشت.

کالیمبای الکتریکی

حالا درباره کالیمبای الکتریکی صحبت کنیم. همانند گیتار الکتریک آکوستیک، کالیمبای الکتریکی نیز وجود دارد. این نوع کالیمبا امکان اتصال به میکسر یا حتی پدال‌های افکت را از طریق پورت جک فراهم می‌کند. با استفاده از این اتصالات، می‌توانید کالیمبای خود را به صورت الکتریکی پخش کنید و در عین حال از افکت‌ها و تقویت کننده‌ها برای بهبود عملکرد استفاده کنید. ظاهر کالیمبای الکتریکی به نظر می‌رسد مشابه یک کالیمبای معمولی است، با این تفاوت که پیک‌آپ الکتریکی در داخل ابزار قرار دارد.

ساختمان ساز

کالیمبا یک ساز ضربی است که صدا را با ارتعاش یک یا چند تیغه تولید می‌کند. تیغه‌های کالیمبا از فلز یا آلیاژهای فلزی ساخته می‌شوند. این تیغه‌ها روی یک جعبه صوتی از چوب قرار می‌گیرند که حفره‌هایی برای تقویت صدا دارد. عامل تولید و تقویت صدا در این ساز، نیروی مغناطیسی و قطعات آهن‌ربایی کوچکی هستند که در داخل جعبه صوت قرار می‌گیرند.

انواع کالیمبا

انواع کالیمبا

آناتومی انواع کالیمبا

اجزای کالیمبا چوبی حفره دار

کالیمبا معمولا از دو قسمت اصلی بدنه و تیغه ساخته می‌شود.

بدن

کالیمبا شامل بخش اصلی است که می‌توان آن را نگه داشت. این بخش از مواد مختلفی مانند چوب، اکریلیک و سایر مواد ساخته می‌ شود. این بخش، جزئی است که می‌توانید در دست خود نگه دارید.

تاین

قسمت‌هایی از کالیمبا که به صورت عمودی به سمت پایین قرار دارند، قلاب‌ها، زبانه‌ها یا میله‌های فلزی هستند. این قلاب‌ها با کشیدن تارها توسط انگشتان، کالیمبا را به تولید صدا تحریک می‌کنند. کالیمباهای استاندارد به طور عمومی شامل 17 تار هستند، اما بسیاری از کالیمباها می‌توانند تعداد تارهای کمتر یا بیشتری داشته باشند.

پل

در کالیمبا، پل به صورت افقی از روی ساز گذر می‌کند و بدنه را از تیغه‌ها جدا می‌کند. طول قلاب‌ها نسبت به پل تعیین می‌کند که هر قلاب در هنگام کشیدن به چه نت یا گامی صدا ایجاد می‌کند.

سوراخ صوتی جلو

سوراخ صوتی جلویی به تقویت صدای کالیمبا کمک می‌کند. اما لازم به ذکر است که همه کالیمباها دارای سوراخ صوتی نیستند، زیرا این ویژگی به کالیمبای توخالی محدود است.

سوراخ‌ های صوتی پشت

سوراخ‌های صوتی پشتی، مشابه سوراخ صوتی جلویی، معمولاً فقط در کالیمبای توخالی وجود دارند. این سوراخ‌های صوتی پشتی برای تغییر صدای یک نت پس از کشیدن آن استفاده می‌شوند. این افکت بسیار شبیه به ویبراتو یا وا واه است و می‌توان از آن برای افزودن بافت اضافی به آهنگ استفاده کرد.

ابعاد کالیمبا چوبی حفره دار اطلاعات فیزیکی

طول این ساز ۱۸ سانتی‌متر، عرض آن ۱۳ سانتی‌متر و ارتفاع آن ۳ سانتی‌متر است. وزن تقریبی کالیمبا بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ گرم است. این ساز همراه با یک چکش کوک در جعبه‌ی آکبند آن عرضه می‌شود. جنس بدنه‌ی این ساز معمولاً از چوب افرا یا گردو ساخته می‌شود و در بعضی مدل‌ها از ترکیب چوب و فلز نیز استفاده می‌ شود. همچنین، برخی از سازندگان این ساز، بدنه‌ای شیشه‌ای نیز طراحی و تولید کرده‌اند.

جمع بندی انواع کالیمبا

کالیمبا در دسته‌ی سازهای آسان و با قیمت مناسب قرار می‌ گیرد. و می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای شروع یادگیری موسیقی باشد.  در این مقاله، چند مدل از انواع کالیمبا و تفاوت‌ های آن‌ها با یکدیگر را معرفی کرده‌ ایم. امیدواریم که این اطلاعات به شما کمک کند و شما را با یک ساز فوق‌ العاده جدید برای افزودن به مجموعه‌ی خود آشنا سازد.

موسیقی مینیمال

موسیقی مینیمال

موسیقی مینیمال

موسیقی مینیمال معمولاً از الگوهای موسیقی ساده و تکراری تشکیل شده است که به طور مرتب تکرار می‌شوند و به شکل تدریجی تغییر می‌کنند. این الگوها می‌توانند از تکنیک‌هایی مانند ترنس، فاز و تکنو استفاده کنند.

یکی از ویژگی‌های بارز موسیقی مینیمال، توسعه طولانی زمانی است که می‌تواند در طول یک قطعه موسیقی تکرار شود. به همین دلیل، این نوع موسیقی می‌تواند برای شنوندگانی که به صورت غیرفعال موسیقی را گوش می‌دهند، آرامبخش باشد.

موسیقی مینیمال بیشتر در سبک‌های موسیقی کلاسیک شناخته شده است، اما در سبک‌های دیگری نیز مانند موسیقی الکترونیک، راک و جاز دیده می‌شود.

موسیقی مینیمال بر زیبایی در سادگی و تکرار متمرکز است و بر خلاف بسیاری از سبک‌های موسیقی، تمرکز کمتری بر جزئیات دارد. طراحی صدا، الگوهای ریتمیک و توسعه ایده‌های ساده در مرکز این سبک قرار دارند. این نوع موسیقی برای برخی ممکن است خسته‌کننده یا مونوتون به نظر برسد، اما برای دیگران جذابیت ویژه‌ای دارد که با فضاها و احساسات گوناگونی همراه است.

معنی و مفهوم کلمه مینیمال

مینیمالیسم به طور کلی به استفاده از عناصر ساده، خلاصه و کمینه در هنر، موسیقی و ادبیات اشاره دارد. این مفهوم در ابتدا از موسیقی و هنرهای تجسمی شکل گرفت و سپس وارد ادبیات شد.

در موسیقی مینیمال، از الگوها و تکرارهای ساده و متوالی استفاده می‌شود و تغییرات آهسته و تدریجی ایجاد می‌شود. هدف این سبک موسیقی، ارائه پیام یا تجربه خاصی با استفاده از حداقل ها و سادگی است.

در هنرهای تجسمی، مینیمالیسم به استفاده از فرم‌ها و عناصر ساده، استفاده کم از رنگ و جزئیات، و تمرکز بر ساختار و فضای کلی آثار اشاره می‌کند. آثار مینیمالیستی به طور کلی با حداقلیسم و کمینه‌گرایی در طراحی و اجرا شناخته می‌شوند.

در ادبیات، مفهوم مینیمال نیز به کار می‌رود. داستان‌های مینیمال، با استفاده از زبان ساده و کوتاه، تمرکز بر جزئیات کوچک و خلاصه بیان مفهوم و داستان را دارند.

به طور خلاصه، مینیمالیسم به استفاده از حداقل ها و سادگی در هنر، موسیقی و ادبیات اشاره دارد و هدف آن ارائه پیام یا تجربه معنی‌دار با استفاده از عناصر کمینه و موجز است.

ویژگی های موسیقی مینیمال

موسیقی مینیمال به طور کلی از الگوها و تکرارهای ساده و متوالی استفاده می‌کند. این الگوها و تکرارها به صورت تدریجی تکامل می‌کنند و به طور آهسته و تدریجی تغییر می‌کنند. تکرارهای کوتاه و متوالی در این سبک موسیقی به تغییرات آهسته و اندک همراه می‌شوند، که نتیجه آن ایجاد حالتی آرامش‌بخش و متعادل برای شنوندگان است.

این الگوها و تکرارها به شنوندگان اجازه می‌دهند تا به مفهوم و احساس عمیق تری در موسیقی نفوذ کنند. این تکرارها ممکن است به شکل ملودی، ریتم، متن یا ساختار موسیقی باشند و به طور مداوم تکرار شوند و با تغییرات آهسته به تدریج تجدید نظر شوند.

این استفاده از الگوها و تکرارها در موسیقی مینیمال باعث ایجاد یک حالت ذهنی و تکرارپذیری در شنوندگان می‌شود و آرامش و تمرکز را در آن‌ها تقویت می‌کند. این سبک موسیقی با استفاده از تغییرات آهسته و تکرارهای متنوع، به شنوندگان امکان می‌دهد در طول زمان به تجربه‌ای متفاوت و غوطه‌ور شوند.

موسیقی مینیمال به طور کلی به سازماندهی ساده و بسیار کم از عناصر موسیقی معروف است، مانند ملودی‌ ها، هارمونی‌ ها و ریتم‌ ها. آهنگسازان مینیمال بیشتر از الگوها و تکنیک‌ های موسیقی ساده استفاده می‌کنند تا به ایجاد اثرهای زیبا و قوی بپردازند. آن‌ها ممکن است از تغییرات آهسته، تکرارها، تنظیم میزان صدا و تنوع در دینامیک‌ها استفاده کنند تا احساس زمان را به شنوندگان منتقل کنند.

استفاده از فضا و سکوت نیز یکی از ویژگی‌های مهم موسیقی مینیمال است. در این سبک موسیقی، فضاهای خلوت و سکوت به طور فعال در کنار صداها و نت‌ها استفاده می‌شود. این فضاهای خلوت به شنوندگان اجازه می‌دهند تا با جزئیات کوچک و زیبایی‌های موسیقی آشنا شوند.

تاریخچه موسیقی مینیمال

در دهه ۶۰، موسیقی مینیمال در نیویورک شکل گرفت و ابتدا به عنوان یک نوع موسیقی تجربی شناخته می‌ شد. این سبک موسیقی توسط گروهی از آهنگسازان و موسیقیدانان نیویورکی توسعه یافت و به عنوان “مدرسه هیپنوتیک نیویورک” شناخته می‌ شد.

آهنگسازانی مانند لا مونت یان، تری رایلی، استیو رایش، فیلیپ گلاس و جان کیج نقش بسزایی در این مدرسه هیپنوتیک نیویورک داشتند. و به توسعه و پرورش موسیقی مینیمال کمک کردند. آن‌ ها از تکنیک‌ هایی همانند تکرارهای ساده، تغییرات آرام و تدریجی، استفاده از فضا و سکوت، و تمرکز بر جزئیات کوچک در آثار خود استفاده می‌ کردند.

با گذر زمان، موسیقی مینیمال از سبک موسیقی تجربی متمایز شد و به عنوان یک سبک مستقل تشخیص داده شد. امروزه، این سبک موسیقی به عنوان یکی از جریان‌های مهم و تأثیرگذار در موسیقی معاصر شناخته می‌ شود و در اثرهای موسیقی مختلف و در انواع سبک‌ ها به کار گرفته می‌ شود.

اشتباهات رایج یادگیری پیانو

اشتباهات رایج در یادگیری پیانو

اشتباهات رایج در یادگیری پیانو

اشتباهات رایج یادگیری پیانو، با وجود تلاش بسیاری که می‌خواهد، فرصت عالی برای بهبود ارتباط با خود، رشد شخصی و لذت بردن از زمان وجود دارد. متأسفانه بسیاری از افراد در ابتدای یادگیری پیانو، اشتباهات زیادی را مرتکب می‌ شوند. هر چه بیشتر این اشتباهات در تمرین‌ها مانده، برطرف کردن آن‌ها دشوارتر می‌شود. اگر شما نیز در حال یادگیری پیانو هستید، مهم است که از این اشتباهات آگاه باشید و در صورتی که قبلاً به آن‌ها افتاده‌اید، به آن‌ها پرداخت کنید.

الگوی انگشت گذاری و حالت مچ دست اشتباه

انگشت گذاری و زاویه مچ دست بسیار اهمیت دارد و می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ای بر کیفیت اجرا تأثیر بگذارد. در بیشتر موارد، برای هر قطعه موسیقی، توجه به انگشت گذاری و زاویه مچ دست بسیار مهم است، اما اگر حتی پس از انجام این توصیه‌ها، قطعه به خوبی نوازده نمی‌شود یا مشکلات خاصی در اجرای نت‌ها وجود دارد، بهتر است با مربی خود مشورت کنید و اگر روش دیگری برای انگشت گذاری ارائه شود، آن را امتحان کنید.

تمرین نامنظم

اصولا، نظم یکی از عوامل اصلی پیشرفت در هر کاری است، از جمله یادگیری پیانو. یکی از اشتباهات رایج در یادگیری پیانو عدم داشتن نظم در تمرین است. برای بهبود عملکرد در نواختن پیانو، تمرین منظم و پیوسته بسیار مهم است. تکرار مداوم درس‌های آموخته شده، آن‌ها را در حافظه ثابت می‌کند و در نهایت به مهارت تبدیل می‌شود. مدت زمان تمرین روزانه بستگی به پیشرفت شما دارد، اما می‌توان گفت که حتی 15 دقیقه تمرین روزانه می‌تواند نتایج بهتری نسبت به تمرین دو روز در هفته و هر بار 2 ساعت داشته باشد. با این حال، برای پیشرفت بهتر، تمرینات خود را جدی بگیرید و زمان کافی را برای تمرین روزانه در نظر بگیرید.

اشتباهات رایج یادگیری پیانو

وضعیت نادرست بدنی هنگام نواختن

یکی از اصول اساسی تمرین پیانو، حفظ وضعیت صحیح بدن است. نشستن خیلی دور یا نزدیک، خیلی بالا یا پایین، باعث مشکلات کمری و سایر مشکلات جسمانی می‌شود. همچنین وضعیت نشستن نوازنده پشت پیانو، از منظر ظاهری و تأثیر آن بر مخاطبان، بسیار اهمیت دارد.

موقع نفس کشیدن، اگر شکم شما به پیانو نزدیک است یا اگر مجبورید دستان خود را بکشید تا به کلیدها برسید، وضعیت نشستنتان مناسب نیست. بهترین حالت نشستن این است که لبه صندلی خود را بنشینید، هر دو پا به‌صورت متقاطع روی زمین قرار گیرند، سر و کمر راست باشد و مانند این باشد که یک کتاب روی سر خود قرار داده‌اید. فاصله شما با کلیدهای پیانو باید به‌گونه‌ای باشد که انگشتان به‌راحتی روی کلاویه‌ها قرار گیرند و آرنج و بازوهای شما کنار بدنتان آزاد باشند.

استفاده نکردن از مترونوم و نشمردن ریتم

مترونوم می‌تواند یک یار خوب برای تمرین‌های شما باشد. استفاده از مترونوم به شما کمک می‌کند تا علاوه بر سرعت و ریتم، تکنیک خود را هم تقویت کنید. همچنین هنگام آماده شدن برای اجرا با سایر نوازندگان نیز بسیار کاربردی است. مطالعات نشان داده است که تمرین با مترونوم می‌تواند شما را به نوازنده بهتری تبدیل کند.

از طرفی دیگر، شمارش ریتم یکی از دلایل اصلی زیبایی و گوش‌نواز بودن یک قطعه موسیقی است. شمارش ریتم تا اندازه زیادی اشتباه در نواختن قطعه را کاهش می‌دهد و جزئیات زیبای آن را دقیق‌تر به نمایش می‌گذارد. نتیجه اجرای یک آهنگ بسیار ساده توسط یک نوازنده مبتدی و یک نوازنده حرفه‌ای بسیار متفاوت است؛ مهم‌ترین علت آن، توجه به ریتم و جزئیات توسط نوازنده حرفه‌ای است.

استفاده بیش‌ازحد از پدال راست

پدال سمت راست برای سازمان‌دهی صدای سیم‌های پیانو طراحی شده است. استفاده از این پدال می‌تواند کیفیت اجرا را بهبود بخشد و برخی از ضعف‌های نواختن پیانو را پنهان کند. با این حال، زیاد استفاده کردن از این پدال در طول تمرین ممکن است هنگام اجرا، اشتباهات شما را پوشش دهد. به‌طور کلی، این موضوع ممکن است در کوتاه‌مدت به نتایج مثبت منجر شود، اما در طولانی مدت، ضعف‌های شما ممکن است تقویت شده و به نحوی در ذهن شما تثبیت شوند.

اشتباهات رایج یادگیری پیانو

نواختن قطعه‌های موسیقی بسیار سخت یا بسیار آسان

تمرین پیانو ممکن است نیازمند چالش باشد، اما باید به نکاتی توجه کنید. یادگیری موسیقی یک فرآیند زمان‌بر است و پیشرفت در پیانو به تدریج رخ می‌دهد. اگر با انجام یک تمرین چالش برانگیز و دشوار، احساس ناامیدی کنید و احساس کنید که نمی‌توانید موفق شوید، بهتر است که به تمرین‌هایی با این مشکلات سراغ نروید. انجام تمرینات بسیار دشوار ممکن است باعث ایجاد تکنیک نادرست در نواختن شود. از طرف دیگر، انجام تمرینات بسیار آسان هم می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند؛ اگر برای مدت زمان طولانی فقط تمرینات آسان را انجام دهید که بدون چالش هستند و احساس پیشرفت نکنید، ممکن است خسته شوید. بهتر است که به تدریج پیش بروید و قطعات را با توجه به ظرفیت و مهارت خود انتخاب کنید.

نواختن با سرعت‌ بالا قبل از تسلط بر قطعه موسیقی، اشتباهات رایج یادگیری پیانو

باید با یادگیری با سرعت کم شروع کنید تا ذهن و حافظه عضلات به خوبی تمامی نت‌ها، جزئیات و ظرافت آنها را به‌یاد بسپارد و دست‌ها با ذهن به هماهنگی برسند. سپس می‌توانید به تدریج سرعت را افزایش دهید، زیرا در این زمان دقت و مهارت همراه است.

انتظار پیشرفت سریع در موسیقی و عجول بودن

یادگیری نواختن پیانو چالش برانگیز و زمان‌بر است. بعد از شروع یادگیری پیانو، بسیاری از افراد این سؤال را مطرح می‌کنند که چه مدت زمانی طول می‌کشد تا به طور کامل نواختن پیانو را یاد بگیرند؟ همانطور که قبلاً گفته شد، یادگیری این ساز نمی‌تواند در یک شب اتفاق بیافتد. یکی از اشتباهات رایج در یادگیری پیانو و پیانو دیجیتال، انتظار این است که در مدت زمان کوتاهی به استادی در نوازندگی پیانو تبدیل شویم. اگرچه اشتیاق به پیشرفت سریع طبیعی است، اما باید بدانیم که پشت هر نوازنده برجسته و معروف، سال‌ها تمرین و تجربه نهفته است.

ساز پرکاشن

سازهای پرکاشن و انواع آن

ساز پرکاشن و انواع آن

ساز پرکاشن، سازها اغلب در پنج گروه زیر قرار می‌گیرند: زهی، بادی، چوبی، برنجی، و پرکاشن یا ساز‌های کوبه‌ ای. از این پنج خانواده، سازهای کوبه‌ای یا پرکاشن به عنوان نوعی از سازهای قدیمی‌ترین سازهای ساخته دست بشر شناخته می‌شوند و شامل انواع مختلفی از اندازه، شکل، صدا و سبک‌های نوازندگی می‌باشند.

ساز های کوبه ای چیست؟

خانواده ساز‌های کوبه‌ای یا پرکاشن (Percussion) شامل دو زیرگروه است: ممبرانوفون و ایدیوفون. ممبرانوفون یا طبل، ساز‌هایی هستند که وقتی نوازنده به غشایی که محکم روی یک قاب کشیده شده، ضربه می‌زند، صدا تولید می‌کنند. ایدیوفون‌ها (Idiophones) نیز ساز‌هایی هستند که وقتی کل ساز در پاسخ به ضربه می‌لرزد، صدا تولید می‌کنند. نوازندگان سازهای کوبه‌ای را معمولاً با دست‌ها یا با استفاده از کوبه یا Beater، که به درام، پتک، میله، یا برس سیمی هم معروف است، نوازش می‌دهند.

19 نوع ساز ممبرانوفون کوبه ای

تقریبا در هر ژانر موسیقی، از طبل به یک نحوی استفاده می‌شود و انواع بی‌شماری از طبل‌ها در فرهنگ‌های مختلف وجود دارند. این طبل‌ها عبارتند از:

1-کانگا Congas

کانگاها طبل‌ های دستی بلندی هستند که صدای عمیقی دارند و معمولاً بر روی زمین یا تجهیزات کرومی قرار می‌ گیرند.

2- بانگو (Bongos)

این طبل‌ها، دستی و بلند هستند و صدای بلندتری تولید می‌کنند. آنها از کانگاها کوچک‌تر هستند.

3- تیمبال (Timbals)، ساز پرکاشن

تیمپال‌ها، طبل‌های فلزی کوچکی هستند که روی پایه نصب می‌شوند و با استفاده از کوبه یا beater نواخته می‌شوند. یک نوازنده تیمپال معمولا دو طبل به اضافه زنگ گاوی و یک بلوک چوبی را به عنوان بخشی از کیت همراه خود دارد.

4- مریدانگام (Mridangam)

مریدانگام، ظاهراً قدیمی‌ترین نوع طبل است که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌ گیرد. این طبل دو صفحه دارد، یکی در چپ و یکی در راست. نوازندگان سنتی مریدانگام مخلوطی از آرد و آب را به صفحه چپ می‌مالند تا صدای آن را هنگام نواختن کاهش دهد.

5- طبله (Tabla)

طبله، ساز کوبه‌ای رایج‌ترین در موسیقی سنتی هند است که معمولاً با یک سیتار نواخته می‌شود. این ساز از دو طبل تشکیل شده است؛ یکی “طبل نر” که صدای باس تولید می‌کند و یکی “درام ماده” که صدای تنور تولید می‌کند.

ساز پرکاشن

6- جیمبه (Djembe)

یک طبل جامی شکل آفریقایی است که نوازنده آن را بین زانوهایش می‌گیرد و با دستانش می‌ نوازد.

7- طبل سخنگو (Talking Drum)

طبل سخنگو، یک طبل به شکل ساعت شنی است که دو طرف دارد و دارای دو صفحه است. این طبل به این نام شناخته می‌شود زیرا به نظر می‌رسد قادر است صداهای گفتار انسان را تقلید کند.

8- نگوما (Ngoma)

نگوما یک طبل بشکه‌ای آفریقایی است که روی زمین قرار می‌گیرد و با کوبه‌های چوبی بزرگ ضربه می‌زنند.

9- درام باس ارکسترال (Orchestral bass drum)

این ساز شبیه به درام باس استاندارد موجود در یک مجموعه درام است، اما دارای قطر بسیار بزرگ‌تری است. این درام باس کلاسیک از یک قاب آویزان می‌شود و نوازنده پرکاشن با پتک‌های دستی به آن ضربه می‌زند.

10- تنور درام (Tenor drum)

تنور درام صدایی زیرتر از درام باس دارد، اما صدایی بم‌تر از تله درام. این ساز گرد و با عمق متوسط است و نوازنده آن را با پتک یا چوب طبل می‌نوازد.

11- درام کوچک (Side Drum)، ساز پرکاشن

اصطلاح “ساید درام” در موسیقی کلاسیک برای توصیف درامی استفاده می ‌شود که معمولا اسنیر آن باز شده است. درام ‌های کوچک در اکثر موسیقی ‌های کلاسیک معاصر به ‌طور برجسته ‌ای استفاده می ‌شوند، چه بخشی از یک مجموعه استاندارد درام باشند و چه نه.

12- بودران (Bodhran)

بودران یک طبل سنتی ایرلندی است که گاهی اوقات در موسیقی ارکسترال، مخصوصا زمانی که آهنگ سازان از جزایر بریتانیا یا ایرلند باشند، مورد استفاده قرار می گیرد. بودران شبیه تنبور است؛ منتهی بدون صدای جرینگ جرینگ. نوازنده هم با یک کوبه کوچک به آن ضربه می زند. بیشتر بودران ها هنوز با پوست بز واقعی درست می شوند.

13- تیمپانی (Timpani)

تیمپانی به دهل هم شناخته می ‌شود. مجموعه تیمپانی از طبل‌ های عظیمی تشکیل شده است که روی زمین در مقابل نوازنده قرار می ‌گیرند و او با پتک ‌های نمدی به آن ‌ها ضربه می ‌زند. زیر و بمی صدای تیمپانی را می توان با استفاده از پدال پا که سر درام را شل و سفت می کند، تنظیم کرد.

14- کیک درام (Kick Drum)

این درام که به عنوان طبل باس هم شناخته می شود، یک طبل بزرگ است که صدای عمیقی دارد و روی زمین قرار می گیرد و با پدال پا نواخته می شود.

15- اسنیر درام (Snare Drum)

یک طبل سبک و سه تایی که سیم های اسنیر فلزی در زیر صفحه زیرین درام قرار دارند. معمولا یک درامر با دست غیر غالب خودش درام می نوازد. درام ‌های بزرگ‌ تر که روی بدنه نصب شده‌ اند، جز اصلی گروه مارش هستند.

16- طبل فلور (Floor Tom)، ساز پرکاشن

نوعی طبل تام تام است که صدای بم و ژرفی دارد و روی پاها نزدیک دست غالب درامر قرار می گیرد.

17- طبل رَک (Rack Toms)

گاهی اوقات Hi tom و low tom هم نامیده می شود. این جفت درام تام تام بالای کیک درام آویزان اند و صدایی بلندتر از تام فلور تولید می کنند.

18- دایره زنگی (Tambourine)

در منطقه خاورمیانه، دایره زنگی یکی از اجزای مجموعه درام است و می‌تواند به عنوان یک ساز مستقل نصب شود یا بالای جفت سنج قرار بگیرد. دایره زنگی ممکن است دارای پوسته باشد یا از طریق زیل‌ها (یا جرینگ‌هایش) که دیسک‌های فلزی هستند و در اطراف قاب دایره‌ای نصب شده‌اند، صدا تولید کند. برخی از نوازندگان پاندیرو را انتخاب می‌کنند که این ساز از همان خانواده سازهای دایره زنگی سنتی است.

19- سوردو (Surdo)

یک نوع ساز پرکاشن برزیلی بدون نیاز به کوک که از درام باس گرفته شده و با کوبه های دستی نواخته می شود.

24 نوع ساز کوبه ای ایدیفون

ایدیوفون ها هنگامی که یک نوازنده پرکاشن به آن ها ضربه می زند، صدا تولید می نمایند. که موجب می شود کل ساز به لرزه در بیاید. در سرتاسر دنیای موسیقی، ایدیوفون های خوب زیادی وجود دارد، از جمله:

1-سنج (Cymbals)

بیشتر سنج‌ها دارای دیسک‌های برنجی با شکل‌های منحنی هستند که در اندازه‌های متنوع ظاهر می‌شوند. سنج‌های درام کیت شامل های-هت، سنج راید یا بالای طبل، سنج غرشی و سنج پاشه‌ای هستند که هر کدام روی پایه‌سنج نصب شده و با کوبه‌ها نواخته می‌شوند. سنج‌های غرشی مخصوص گروه‌های ارکستر و مارش به صورت جفت و دستی استفاده می‌شوند. وقتی که یک نوازنده دو دیسک سنج را روی هم می‌کشد، صدا تولید می‌شود. همچنین، سنج‌های انگشتی به اندازه کوچکی هستند که می‌توان آن‌ها را روی انگشتان نوازنده قرار داد.

2- کروتالز (Crotales)، ساز پرکاشن

این ساز که به عنوان “سنج تمپو” شناخته می‌شود، از مجموعه‌ای از سنج‌های کوچک ساخته شده است و در هر ژانری از موسیقی، از کلاسیک گرفته تا پروگرسیو راک دهه ۱۹۷۰ می‌ توان یافتش کرد.

ساز پرکاشن

3- چوبک (Claves)

کلاو میله‌های چوبی با برخورد به هم صدای بدون کوکی تولید می‌کنند و از پایه‌های اصلی موسیقی سالسا هستند.

4- تخته های معبد (Temple Blocks)

ساز پرکاشن، تخته های معبد مجموعه ای از بلوک های چوبی کوک دار هستند که در گروه های موسیقی کلاسیک بسیار پرکاربرد هستند.

5- آگوگو (Agogo)

آگوگو یک زنگ فلزی (یا یک جفت زنگ) است که اغلب در موسیقی سامبا استفاده می ‌شود.

6- گانزا (Ganza)

گانزا یک جغجغه فلزی بدون کوک است که در برزیل به وجود آمده و در سامبای برزیلی محبوب است.

7- تنبورین بدون صفحه (Headless Tembourine)

این ساز تنبوری بدون پوسته است. از طریق لرزش قاب و صدای جرنگ صدا تولید می کند.

8- طبل واره (Slit Drum)

درام شکاف دار که به Log Drum هم معروف است، علی رغم نامش، ممبرانوفون نیست. بلکه یک درام شکاف دار است که از یک کنده تو خالی ساخته شده است.

9- اودو (Udu)

ادیوفون کوک نشده ای است که شبیه یک کوزه توخالی است.

10- کاخن (Cajón)

این ساز که منشأ آن به پرو (cajón de rumba) برمی گردد، یک جعبه چوبی تو خالی است که معمولا در یک طرف آن اسنیرهای داخلی وجود دارد. نوازنده روی کاخون می نشیند و با دستانش به آن ضربه می زند.

11- گانگ (Gong)، ساز پرکاشن

گانگ یک دیسک فلزی معلق است که هم در موسیقی کلاسیک غربی و هم در موسیقی سنتی شرقی کاربرد دارد. در ارکستر ها هم از نوعی گانگ که به تام تام معروف است، استفاده می شود.

12- ماراکاس یا خاشخاشک (Maracas)

ماراکاس از ونزوئلا سرچشمه می ‌گیرند، اما در موسیقی آمریکای لاتین محبوب می باشد. ماراکاس در اصل دو لرزاننده چوبی دسته دار است.

13- کاستانت یا قاشقک (Castanets)

کاستانت ها چوبی دستی هایی هستند که به صورت جفت عرضه می شوند. وقتی نوازنده دو تا از آن ها را به هم می زند، صدای کلیک تولید می گردد.

14- گوییرو (Güiro)

اصطلاحی است که از کدوی خشک گرفته شده است. معمولا، یک نوازنده پرکاشن با مالیدن برس های سیمی به آن، گیرو می نوازد.

15- شِکِر (Shekere)، ساز پرکاشن

كدوى خشك شده اى است كه با یک تور پر از مهره پوشانده شده است. اصالتا مربوط به غرب آفریقاست و در آداب و رسوم آمریکای لاتین جایگاه مخصوصی دارد . با تکان دادن صدا تولید می نماید.

16- ناقوس لوله‌ای (Tubular Bells)

این لوله ها ناقوس های کوک شده ای هستند که نوازنده با کوبه به آن‌ ها ضربه می ‌زند.

17- امبیرا (Mbira)

که بیشتر به عنوان پیانوی آفریقایی شستی شناخته می شود، کلید های جداگانه ای دارد که نوازنده آنها را فشار داده و رها می نماید و موجب لرزش شان می شود.

18- کاباسا (Cabasa)

کاباسا نوعی لرزاننده آفریقایی می باشد که با پیچاندن زنجیر های فلزی به دور یک استوانه چوبی ساخته می شود.

19- زایلوفون (Xylophone)، ساز پرکاشن

زایلوفون یک ساز کوبه ای تنومندی می باشد که از میله های چوبی مثل کیبورد پیانو ساخته شده و نوازنده با پتک های نمدی به آن ضربه می زند.

20- ماریمبا یا سنتور چوبی (Marimba)

ماریمبا یک آلت موسیقی خیلی شبیه به زایلوفون است، منتهی دامنه و طنین سازی بالاتری در زیر میله های چوبی اش دارد.

21-ویبرافون (Vibraphone)

از زایلوفون گرفته شده و میله های فلزی و یک تشدید کننده الکتریکی داخلی دارد که صدای ساز را پخش می نماید. ویبرافون در اصل یک ماریمبای فلزی متصل به برق است.

22- گلوکن اِشپیل (Glockenspiel)

گلوکن‌ اشپیل عضو کوچک ‌تری از خانواده زایلوفون و ویبرافون است که میله‌ های فلزی کوچکی دارد و با نت های هم ساز متعدد یک نواک خاص ایجاد می ‌نماید.

23- درام فولادی (Steel Drum)

درام فولادی یک ادیوفون است که از یک درام فلزی مقعر ساخته شده است. نوازنده میتواند با ضربه زدن به بخش های گوناگون درام به نواک های مختلف برسد.

24- زنگوله گاوی (Cowbell)

یک ادیوفون فلزی توخالی است که به دلیل شباهتش به زنگوله ای که از گردن گاو ها آویزان است؛ این نام را برایش انتخاب نموده اند.